Γράφει, η Δανάη Ρετέλα

Γιορτή της μητέρας!

Πάντα θα κλείνει μέσα της συγκινήση, χαρά, φροντίδα, καμάρι, ανιδιοτελή αγάπη, νοιάξιμο, μοναδικότητα, μα κυρίως, για ‘μένα, μία (ανα)γέννηση!

Γεννάς και ο κόσμος είναι πια άλλος.. Εσύ είσαι άλλη!

Έτσι ξαφνικά, απροειδοποίητα, χωρίς προστατευτικά, αερόσακους και μάσκες οξυγόνου!

Ξεκινάς από την αρχή, γεννιέσαι μαζί με το παιδί σου, μπαίνεις στον αυτόματο, γιατί έχεις ένα πλάσμα να κρατήσεις στη ζωή.

Να το φροντίσεις, να το θωρακίσεις, να το αγαπήσεις!

..και αυτό το ταξίδι είναι μοναχικό!

Ό,τι και να πεις, όπως και να το εκφράσεις, κανείς δεν μπορεί να σε νιώσει εκτός ίσως από τις άλλες μαμάδες: τις προηγούμενες και τις νέες, που κάνουν λίγο ελαφρύτερη τη μοναξιά!

..και αυτό το ταξίδι είναι μοναδικό!

Δεν μπορείς να το αισθανθείς αν δεν έχεις γίνει μαμά δεν μπορείς να το περιγράψεις με τα σωστά λόγια, όταν γίνεσαι!

…και αυτό το ταξίδι είναι ανεπανάληπτο!

Δεν εχεις ξανανιώσει έτσι ποτέ και ουτε θα ξανανιώσεις, δεν είναι ίδιο το συναίσθημα στο πρώτο παιδί με αυτό στο δεύτερο/τρίτο..

…και αυτό το ταξίδι είναι αναγεννητικό!

Μία μαμά κάνει τα πρώτα της βήματα και ένα παιδί παίρνει τις πρώτες του ανάσες!

…και αυτό το ταξίδι είναι αποκαλυπτικό!

Ξανασυστήνεσαι με τον εαυτό σου και με τον κόσμο, ανακαλύπτεις το εσωτερικό σου παιδί, μαθαίνεις πράγματα για σένα που ποτέ δε φανταζόσουν..

Κάποιες φορές σε καμαρώνεις και άλλες δεν μπορείς να σε αντικρύσεις!

…και αυτό το ταξίδι είναι εξουθενωτικό!

Πρέπει να μάθεις να ζεις με την καρδιά σου έξω από το σώμα σου, ανησυχείς, σκέφτεσαι, αναλύεις, προσέχεις, οργανώνεις, κουβαλάς, μοιράζεσαι, χάνεσαι, καταρέεις, φροντίζεις, προνοείς, κάνεις πολλές δουλειές ταυτόχρονα, προσπαθείς να ανταποκριθείς στους πολλαπλούς ρόλους σου, ακυρώνεσαι…

…και αυτό το ταξίδι είναι μαραθώνιος! Κάθε μέρα κάνεις μικρά βήματα (άλλες μπροστά, άλλες πίσω) σε έναν αγώνα δρόμου που δεν έχει τέλος. Προσπαθείς, χτίζεις, γκρεμίζεις, κάνεις λάθη, έχεις ενοχές, μα μηδενίζεις ξανά και πάλι από την αρχή!

…και αυτό το ταξίδι είναι μία πάλη!

Πάλη ανάμεσα σε αντιθετικές έννοιες: δεν μπορείς άλλο τα παιδιά σου και σου λείπουν όταν κοιμούνται/ όταν είναι στο σχολείο ή στη γιαγιά.

Θες να μείνεις λίγο μόνη σου, μα δεν μπορείς να τα αφήσεις σε κάποιον άλλον εύκολα.

Θες να μεγαλώσουν, μα κλαις που δε χωρούν πια στην αγκαλιά σου!

Θες να είναι ανεξάρτητα, μα κάτι στην καρδιά σου ραγίζει όταν κοιμούνται για πρώτη φορά μόνα τους!

Κάποιες φορές θες να είσαι μαζί τους και να μην είσαι μαζί τους!

…και αυτό το ταξίδι είναι μαγικό!

Ποτέ δε θα πίστευες πως υπάρχει μέσα σου τόση ανιδιοτέλεια, τόση αγάπη, τόση υπομονή, τόση δύναμη, τόσος χώρος για έναν άλλον άνθρωπο!

…και αυτό το ταξίδι είναι χωρίς επιστροφή!

Σου αλλάζει συθέμελα τη ζωή τόσο που δε θυμάσαι πώς ήταν η ζωή πριν τη γέννηση του!

…ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΔΙ!

Χρόνια πολλά σε όλες μας

που προσπαθούμε,

που είμαστε εκεί,

που κάνουμε λάθη,

που πέφτουμε,

που σηκωνόμαστε,

που αγαπάμε ό, τι κι αν γίνει,

που φροντίζουμε,

που υπομένουμε,

που στηρίζουμε,

που συγχωρούμε,

που αγκαλιάζουμε,

που εξελισσόμαστε,

που δεν τα παρατάμε!

Χρόνια πολλά με την ευχή να είμαστε δυνατές και να αναγνωρίζουμε τη σκληρή δουλειά που κάνουμε, σε μία κοινωνία που απαξιώνει τον ρόλο της μητρότητας, στηρίζοντας τουλάχιστον η μία την άλλη!