Γράφει η Δανάη Ρετέλα

Δυστυχώς για κάποιους ανθρώπους διακοπές δε σημαίνει αυτόματα και επίσκεψη σε νησιά ή διακοπή των εργασιών τους. Και αυτό είναι μία μεγάλη πρόκληση.

Ας δούμε πώς μπορούμε να κάνουμε την καθημερινότητά μας πιο διασκεδαστική και όσο γίνεται ξεκούραστη για εμάς και τα παιδιά μας.

Τα παιδιά από τη φύση τους είναι πολύ ενεργητικά και αυτό είναι κάτι που επικροτούμε και επιζητούμε όσο και να μας ταλαιπωρεί και να μας κουράζει.

Ας δούμε 8 tips που θα κάνουν πιο… υποφερτή τη ζωή μας το καλοκαίρι με παιδιά χωρίς διακοπές ή μέχρι να πάμε διακοπές.

Η λέξη του καλοκαιριού θα μπορούσε να είναι το νερό.

Νερό σε κάθε μορφή του: πάγος, παγάκια, σε ημίρευστη κατάσταση, ζεστό, με χρώμα, με σαπούνι, με άμμο, με χώμα.

1. Μία μικρή παιδική πισίνα στο μπαλκόνι ή ακόμα και μέσα στο σπίτι είναι ιδανική για τα πρώτα πλατσουρίσματα, για το σπάσιμο της ρουτίνας, για δροσιά και ατελείωτο παιχνίδι.

Μπορείτε να αξιοποιήσετε και τα μαγειρικά σας σκεύη (κουτάλες, μπολ, ποτήρια, κανάτες) για role playing.

Αν είστε από τους τυχερούς που έχετε αυλή ή κήπο συνδυάστε με νεροπίστολα: είναι ένα ιδανικό καθημερινό παιχνίδι που δε γίνεται ποτέ βαρετό και είναι διαχρονικά απολαυστικό για μικρούς και μεγάλους.

2. Ζωγραφική και μαστορική με πάγο

Παίρνουμε ένα μπολ το γεμίζουμε με νερό (μέσα μπορούμε να προσθέσουμε μινιατούρες ή κρυμμένα μικροαντικείμενα).

Όταν παγώσει, μπορούμε να πάρουμε πινέλα, νερομπογιές και τέμπερες ή ακόμα και δαχτυλομπογιές και να κατασκευάσουμε ένα μοναδικό γλυπτό πάγου με χρώματα.

Εάν επιλέξουμε να βάλουμε λουλουδάκια τότε θα αποκαλυφθεί ένα φοβερό γλυπτό με λουλούδια που θα εντυπωσιάσει το παιδί με την ομορφιά και τα χρώματα.

Τέλος εάν επιλέξουμε μιατούρες μπορεί να σπάσει το πάγο και να τις απεγκλωβίσει με είδη μαστορικής κατάλληλα για μικρά χεράκια, όπως σφυράκια ή με το να ρίχνει αλάτι και ζεστό νερό.

Αυτό το είδος παιχνιδιού εκτός από τη διασκέδαση που προσφέρει, δείχνει στο παιδί νόμους της φυσικής και βασικές καταστάσεις της ύλης με βιωματικό τρόπο.

3. Ζαχαροπλαστική στον πάγο

Το παγωτό είναι ίσως η δεύτερη λέξη που λέει το παιδί μας με το που ξυπνήσει. Εμείς δε χρειάζεται να του πούμε όχι, καθώς μπορούμε να φτιάξουμε πεντανόστιμες και πανεύκολες γρανίτες από φρούτα.

Θα χρειαστούμε πολύ πάγο, πολλά ζουμερά και γευστικά φρούτα, έναν καλό πολυκόφτη, θήκες για γρανίτες ή παγωτά και κανένα δύο υλικά που προσφέρουν επιπλέον γεύση ή θρέψη, όπως κακάο, μέλι, σιρόπι αγαύης.

4. Βιβλία που… δροσίζουν

Μπορείς να επενδύσεις σε βιβλία με θεματική το καλοκαίρι, τα παγωτά, τη θάλασσα, τον ήλιο, τα νησιά μας και να δημιουργήσεις ένα σκηνικό που θυμίζει θάλασσα: μικρές καρέκλες ή στρώματα θαλάσσης στο πάτωμα, απογεύματα ανάγνωσης σε κοντινό παρκάκι κάτω από τη σκιά με δροσιστικά ροφήματα (χειροποίητους χυμούς, τσάι, νερό με μπόλικα παγάκια).

Θυμήσου ότι η ενυδάτωση είναι πολύ σημαντική για όλους μας για αυτό επένδυσε σε ένα καλό ανοξείδωτο θερμός, στεγανό και παιχνιδιάρικο, που δε θα έχει διαρροές και που θα διατηρεί τη θερμοκρασία για πολλές ώρες.

5. Δουλειές καθημερινής ζωής

που εμπλέκουν το παιδί με την έννοια της προσφοράς, της εργασίας, της σύνδεσης με το σπίτι του, τα αντικείμενά του και τους γονείς του.

Αυτοσχέδιο πλυντήριο αυτοκινήτων μέσα σε λεκανίτσα, στέγνωμα και γυάλισμα με πετσετούλα, πλύσιμο πιάτων, πλύσιμο παπουτσιών, πλύσιμο ρούχων στο χέρι, καθαρισμός τζαμιών, πλύσιμο αυτοκινήτου με λάστιχο, πότισμα λουλουδιών.

Προετοιμασία σνακ. Όπως όλες μας γνωρίζουμε τα παιδάκια μας εκτός από την μεγάλη όρεξη που έχουν ως αποτέλεσμα της ραγδαίας ανάπτυξής τους, λένε συχνότερα “μαμά πεινάω”στις διακοπές. Πλύντε και μεριδοποιήστε σε τάπερ μέσα στο ψυγείο φρούτα και λαχανικά, ούτως ώστε τα παιδιά να μπορούν να αυτόεξυπηρετούνται και να αποκτούν σιγά σιγά μεγαλύτερη επίγνωση για τις τροφές που τρώνε.

Φτιάξτε μαζί σνακ όπως κριτσίνια, τυροπιτάκια, αλμυρά κέικ, σαλάτες κρύα ζυμαρικά.

6. Αντικείμενα άμεσης δράσης ή μονοδόσεις ευτυχίας

α)Βάλε κρύα πετσετάκια στην κατάψυξη και παγοκύστες όχι μόνο για την περίπτωση κάποιου ατυχήματος, αλλά και στην περίπτωση που το παιδί υπερθερμανθεί ή πάθει κρίσεις πανικού-άγχους.

β)Ιδανικά και πολύ διασκεδαστικά είναι τα spray νερού, τα οποία μπορείς να τα βρεις σε διάφορα σούπερ μάρκετ και φαρμακεία, αλλά μπορείς και να τα φτιάξεις με νεράκι ή/και διάφορα φυσικά υλικά, όπως μέντα, δυόσμο, φέτες λεμονιού η αγγουριού, για να ψεκάζεται όποτε το έχει ανάγκη.

Για πιο fun μπορείς να το ονομάσεις “Μαγικό φίλτρο δροσιάς” ή “Ελιξίριο πάγου”.

γ)Προμηθεύσου διασκεδαστικά αντικείμενα, όπως μικρά ανεμιστηράκια, καπέλα ανεμιστηράκια, θεματικά ποτήρια και πιάτα όπως καρπούζι/λεμόνι ή με τον αγαπημένο του ήρωα σε καλοκαιρινή διάθεση, περίεργα καλαμάκια…, προκειμένου να κάνεις τη ρουτίνα λίγο πιο διασκεδαστική και μάλιστα με οικονομικό τρόπο.

δ)Βάλτε το αγαπημένο σας κομμάτι και χορέψτε, τραγουδήστε νιώθοντας ευγνωμοσύνη, σύνδεση και αγάπη.

ε)Μείνετε μέχρι αργά σε μία παιδική χαρά ή σε ένα πάρκο, παίζοντας μπουγέλο ή/και τρώγοντας. Έστω και μία μικρή διαφοροποίηση στον χρόνο που πηγαίνετε συνήθως ή στο τι κάνετε εκεί μπορεί να αναζωπυρώσει το ενδιαφέρον του παιδιού.

7. Στηρίξτε την γειτονιά

α)Οργανώστε μαζί με άλλους γονείς μικρές γιορτές όπου τα παιδιά θα παίξουν ελεύθερα, θα φάνε όλα μαζί, θα βρουν τρόπους να να ικανοποιήσουν την ζωντάνια και την ενεργητικότητα τους

β)Αναλάβετε να υιοθετήσετε ένα αγαπημένο σας μέρος ή έναν τόπο που θέλετε να κάνετε καλύτερο, ομορφότερο, καθαρότερο όπως ένα πάρκο ή μία παραλία.

Με αυτή τη διαδικασία το παιδί συνδέεται με τη φύση και με την φυσική του ροπή για ομορφιά και προσφορά.

γ)Ψάξτε να βρείτε τις πολιτιστικές εκδηλώσεις στην περιοχή σας ή και σε άλλους δήμους που έχουν ελεύθερη είσοδο, επισκεφτείτε κοντινούς προορισμούς που προσφέρουν φυσικό περιβάλλον ή μία θεματική δραστηριότητα.

8. Ξεκινήστε ένα χόμπι, όπως κολύμβηση ή χορό ή αρχίστε μία συλλογή (από πέτρες, κοχύλια).

Κάντε θεματικές βραδιές σινεμά, διαγωνισμού χορού, διαγωνισμού, επιτραπέζιων παιχνιδιών και απολαύστε την παρέα του παιδιού σας ανακαλύπτοντας ξανά αυτήν την εκδοχή του εαυτού σας, χωρίς πολλά πρέπει, μη και υποχρεώσεις.

Αυτές είναι μερικές από τις ιδέες που μπορούμε όλοι μας λιγότερο ή περισσότερο να αξιοποιήσουμε κατά την παραμονή μας στο σπίτι μας εν μέσω καλοκαιριού.

Θα χαρώ πολύ να μοιραστείτε και τις δικές σας ιδέες και προτάσεις και να μην ξεχνάτε να φοράτε πολύ αντηλιακό και καπέλα, να πίνετε πολύ νερό να συνδέεστε με τα παιδάκια σας και με τον εαυτό σας.

Οι Εκδόσεις ΑΜΜΟΣ, παρουσιάζουν το βιβλίο «Μαύρος Γάτος, Άσπρη Γάτα».

Ένας μαύρος γάτος κυκλοφορεί μόνο την ημέρα.

Μια άσπρη γάτα κυκλοφορεί μόνο τη νύχτα.

Τι θα γίνει όταν συναντηθούν;

“Γάτος μεγάλος, Γάτος μικρός” της Silvia Borando

εκδόσεις Άμμος

Μια απλή ιστορία που συμφιλιώνει τα παιδιά με την έννοια της ανάπτυξης.

Αφήγηση-Μουσικές επιλογές: Βάσια Χατζηγιαννάκη

Τρίτο Πρόγραμμα 90,9

Κάντε κλικ για να ακούσετε το podcast: 10 Λεπτά ακόμη | Πέμπτη 19 Ιουνίου 2025

🔬 Κατερίνα Αθανασοπούλου (χημικός μηχανικός) 

🌡️🧪 Ζεστό & Κρύο: Πειράματα θερμότητας και θερμοκρασίας

🔬Υλικά

• Δύο διαφανή δοχεία (ποτήρια ή βάζα) παρόμοιου μεγέθους
• Ζεστό νερό (όχι βραστό)
• Κρύο νερό
• Χρώμα ζαχαροπλαστικής (διαφορετικά χρώματα για το ζεστό και το κρύο νερό)

🧪Διαδικασία

• Γεμίστε τα δοχεία: Γεμίστε το ένα δοχείο με ζεστό νερό και το άλλο με κρύο νερό.
• Προσθέστε χρώμα: Προσθέστε λίγες σταγόνες χρώματος στο ζεστό νερό και διαφορετικό χρώμα στο κρύο νερό.
• Ρίξτε προσεκτικά: Ρίξτε προσεκτικά το ζεστό χρωματισμένο νερό μέσα στο κρύο νερό.
• Παρατηρήστε: Δείτε πώς το ζεστό νερό ανεβαίνει και το κρύο κατεβαίνει, δημιουργώντας ρεύματα. Χρησιμοποιήστε μπλε χρώμα για το ζεστό νερό και κίτρινο για το κρύο. Θα δείτε τα μπλε ρεύματα να ανεβαίνουν και τα κίτρινα να κατεβαίνουν.

💡 Εξήγηση

Το ζεστό νερό είναι λιγότερο πυκνό από το κρύο, γι’ αυτό ανεβαίνει. Καθώς το ζεστό νερό κρυώνει, γίνεται πιο πυκνό και κατεβαίνει, δημιουργώντας θερμικά ρεύματα.

🌡️ Παραλλαγή

• Χρησιμοποιήστε δύο ποτήρια, ένα με ζεστό χρωματισμένο νερό και ένα με κρύο. Καλύψτε το κρύο με χαρτόνι, αναποδογυρίστε και τοποθετήστε το πάνω από το ζεστό. Αφαιρέστε το χαρτόνι και παρατηρήστε το ζεστό νερό να ανεβαίνει. Δοκίμασε να κάνεις το ίδιο αλλά με το ποτήρι με το ζεστό νερό κάτω και αναποδογύρισε το ποτήρι με το κρύο νερό. Τι θα συμβεί τώρα; Μπορείς να το εξηγήσεις;

Περιμένουμε και τις δικές σας φωτογραφίες!

Μην με φας, μη με φααααααας….. προτιμώ το πληκτρολόγιο παρά το στομάχι σου!!

Αναφώνησε η Άντα, το σουσάμι, την ώρα που ο Ανδρέας ήταν έτοιμος να φάει το κουλούρι του, όπως κάθε μέρα, μπροστά από τον υπολογιστή του!

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή!

Η Άντα δεν ήταν ένα οποιοδήποτε σουσάμι, ήταν ένα σουσάμι με νοημοσύνη! Στεκόταν εδώ και ένα χρόνο μέσα στο βάζο μαζί με εκατοντάδες άλλα σουσάμια, στο ράφια απέναντι από την ταμειακή μηχανή της κυρίας Κλεονίκης της φουρνάρισσας.  Καθημερινά έβλεπε τον κόσμο να μπαινοβγαίνει στο φούρνο και να αγοράζει κάθε λογής καλούδια! Της άρεσε να τους παρατηρεί όλους, έφτιαχνε και ιστορίες για τον καθένα.

Να, ήρθε η κυριά Μαίρη, θα αγοράσει ένα κιλό ζυμωτό ψωμί και κουλουράκια καρότου. Τώρα θα μπει ο κύριος Μάριος, θα αγοράσει μια μπαγκέτα ολικής αλέσεως, όχι πολύ ξεροψημένη! Ο κύριος Μάριος καθόταν εκεί απέναντι από όλα τα είδη ψωμιών και αφού τα επεξεργαζόταν καλά καλά, έλεγε με βαριά φωνή «Αυτήν εκεί την μπαγκέτα κυρία Κλεονίκη!»

Έτσι περνούσαν οι μέρες της Άντας. Τους είχε μάθει όλους απέξω και ανακατωτά! Ήξερε τι θα αγοράσουν, πότε θα μπουν και τι ιδιοτροπίες έχουν…

Όμως αυτός που της είχε κάνει τη μεγαλύτερη εντύπωση, ήταν ο κύριος Βλαδίμηρος, και συγκεκριμένα ο γιος του, και πιο συγκεκριμένα το γεγονός ότι ο μικρός Ανδρέας ποτέ δεν κοιτούσε γύρω του. Ήταν πάντα απορροφημένος στο τάμπλετ ή στο κινητό του μπαμπά του..

«Μα τι έχει αυτό το αντικείμενο εκεί μέσα που όταν ο Αντρέας το κοιτάει την μια γελάει, την μια είναι σαστισμένος, και την άλλη συνεχώς τραβάει επίμονα το χέρι του κυρίου Βλαδίμηρου για να του δείξει κάτι;» Αυτές οι απορίες βασάνιζαν το μυαλό της Άντας.
Να μπoρούσα να βγω από την γυάλα και με ένα σάλτο να βρεθώ μέσα σε αυτό το μαγικό μεταλλικό κουτί!!

Και τώρα που βρισκόταν ένα βήμα πριν την καταβροχθίσει ο Ανδρέας μαζί με το κουλούρι του, ήρθε η ώρα να τα μάθει όλα. Μετά το δυνατό κρατς από την δαγκωνιά η Άντα πετάχτηκε στον αέρα και έσκασε πάνω στο πληκτρολόγιο του λάπ τοπ και από εκεί γλίστρησε από το κενό δίπλα από το γράμμα Κ και βρέθηκε στο εσωτερικό του υπολογιστή..

Μάλιστα…μαύρη μαυρίλα πλάκωσε..αναφώνησε!

Πολύ σκοτάδι έχει εδώ μέσα! Είναι κανείς εδώ;

Κανένας δεν απάντησε!

Τι την ήθελα την ευχή να βρεθώ μέσα στον υπολογιστή! Καλά δεν ήμουν στην γυάλα!

Και ξάφνου ένας ήχος τάραξε την ησυχία της!

«Μαμά θα κάτσω λίγο να παίξω στον υπολογιστή», ακούστηκε η φωνή του Ανδρέα

«Λίγο όμως» απάντησε η μαμά του

«Το λίγο το δικό σας, το ξέρουμε» είπε κάποιος δίπλα της ειρωνικά! Και μετά την κοίταξε περίεργα και την ρώτησε «εσύ πάλι, πως βρέθηκες εδώ;»

«Κι εγώ χάρηκα για την γνωριμία» της απάντησε η Άντα, λίγο εκνευρισμένη, λίγο σαστισμένη, ούτε που ήξερε τι αισθανόταν.
Με λένε Άντα και κάποτε βρισκόμουν πάνω στο κουλούρι του Ανδρέα!

«Και μετά  δάγκωσε το κουλούρι ο Ανδρέας και σε εκσφενδόνισε και βρέθηκες εδώ», της είπε η μυστήρια φωνή κάπου δίπλα της.

«Ναι μάλιστα, έτσι έγινε»! αποκρίθηκε η Άντα

«Εσύ ποια είσαι»;

«Εγώ είμαι η Μιμή, η μνήμη και ζω από πάντα εδώ… παρέα με όλους τους υπόλοιπους που βλέπεις»!

«Ωραία παρέα φαίνεστε»!

«Και φαινόμαστε και είμαστε», της απάντησε η Μιμή, με ένα πλατύ χαμόγελο..

«Συνεργαζόμαστε άψογα και κάνουμε τους ανθρώπους του σπιτιού χαρούμενους»!

«Είμαστε κάτι σαν ορχήστρα, ο καθένας μόνος του και όλοι μαζί δουλεύουμε ασταμάτητα όσο αυτό το φωτάκι που βλέπεις πάνω αριστερά είναι αναμμένο».

«Και όταν σβήσει το φωτάκι; Τι γίνεται»; Αναρωτήθηκε δυνατά η Άντα! «Ακούτε απλά την σιωπή»;

«Σιωπή ακούμε κι όταν είναι ανοιχτός ο υπολογιστής!!» της απάντησε μια βαριά φωνή κάπου στο βάθος..

«Τι να εννοεί άραγε;», σκέφτηκε η Άντα, αλλά δίστασε να ρωτήσει μέχρι που..η βαριά φωνή συνέχισε ακόμα πιο βραχνά να λέει «αν ψάχνεις απάντηση, βρες την μόνη σου! Άκου τους ήχους της σιωπής και έλα στ ‘αυτί μου πεις…»

Πολλούς γρίφους έχω να λύσω είπε μέσα της η Άντα, που άλλο τίποτα εκτός από σιωπή άκουγε γύρω της!

Τα μεταλλικά αντικείμενα από τα οποία περιστοιχιζόταν συνέχιζαν την δουλειά τους, άλλα εντελώς σιωπηλά άλλα θορυβώδη. Έκαναν τις ίδιες συνεχώς κινήσεις πάλι και πάλι, χωρίς να αλλάζουν τέμπο.

Στον κόσμο έξω από το πληκτρολόγιο, ο Ανδρέας, συνέχιζε να κοιτάζει με αφοσίωση την οθόνη του λαπ τοπ, πάταγε γρήγορα τα πλήκτρα στο πληκτρολόγιο και φαινόταν να μην θέλει να χάσει δευτερόλεπτο από όλο αυτό! Στην οθόνη του απεικονιζόταν μια περίεργη πολιτεία, με κάστρα, τείχη, στρατιώτες, απλούς χωρικούς και πάνοπλους πολεμιστές!

Ο Ανδρέας πάταγε με μανία συγκεκριμένα πλήκτρα άλλοτε με νεύρα άλλοτε με αγωνία και ελάχιστες φορές αδιάφορα..

«Χτίζει κι άλλα τείχη σήμερα», χαμογέλασε η Μιμή! «Δεν βαρέθηκε με αυτό το πράγμα, κάθε μέρα; Να ήμουν στη θέση του, όχι στην καρέκλα του δηλαδή..στην θέση του, ως παιδάκι, να είχα την δυνατότητα να τρέξω έξω, να παίξω με τους φίλους μου, να κάνω ποδήλατο, να σκαρφαλώσω στα δέντρα, να κάνω όλα αυτά που έχουν την ευλογία να κάνουν τα παιδιά».

«Κυρία ονειροπόλα, γύρνα στην δουλειά σου», της φώναξε η βραχνή φωνή..

«Τι σε νοιάζει εσένα τι κάνει ο Ανδρέας! Έτσι περνάει καλά, έτσι και κάνει»!

«Μα δεν περνάει καλά!!» του απάντησε η Άντα που θέλησε να υπερασπιστεί την Μιμή, «χάνει τα παιδικά του χρόνια μπροστά στην οθόνη, και παιδί θα είναι μόνο για λίγο, όλη του την ζωή θα είναι μεγάλος και θα κάθεται στον υπολογιστή του για δουλειά»!

Έντονος διάλογος ακούστηκε στο δωμάτιο που ήταν ο υπολογιστής, η μαμά, ενώ μιλούσε στο κινητό της, συμβούλευε τον Ανδρέα να κλείσει και να πάει για διάβασμα!

«Πολύ που ασχολήθηκε μαζί του», ακούστηκε να λέει η Μιμή. Ένα ξερό, «άντε για διάβασμα, αρκετά!» μια οργισμένη απάντηση «όχι ακόμα» και μετά ο καθένας στην οθόνη του.

«Μιμή»! την διέκοψε η Άντα, «μάλλον ο Ανδρέας έχει την ψευδαίσθηση πως είναι χαρούμενος έτσι, παρέα με τους ήρωες που φτιάχνει. Όμως, αν μπορούσαμε να τον κάνουμε να καταλάβει πόσα χάνει εκεί έξω, στον πραγματικό κόσμο, θα ήταν χαρούμενος στ’ αλήθεια, με την κυριολεκτική σημασία της λέξης, όχι χαρούμενος έτσι ψεύτικα όπως είναι τώρα!

Και καθώς η Άντα έλεγε δυνατά τους συλλογισμούς της κατάλαβε έτσι αυθόρμητα τι εννοούσε η βραχνή φωνή όταν της είπε να ακούσει την σιωπή! Κατάλαβε πως όλος αυτός ο ντόρος από τα χτυπήματα στο πληκτρολόγιο, από τις μάχες που έδιναν οι πολεμιστές του κάστρου έκρυβαν την μοναξιά και την απομόνωση του Ανδρέα. Και έκανε τόσο θόρυβο αυτή η μοναχική του συνύπαρξη με τα πλήκτρα που η Άντα έπρεπε να σκαρφιστεί κάτι για να το αλλάξει!

Και σκέφτηκε πολύ γρήγορα.

Με την φίλη της πλέον την Μιμή και όλη την υπόλοιπη παρέα, συνωμότησαν ώστε, στο επόμενο μεγάλο χτύπημα των πλήκτρων από τον Ανδρέα, να ανασύρουν από την μνήμη, και να εμφανίσουν στην οθόνη, μια φωτογραφία του να παίζει με τον σκύλο του, που τώρα τεμπέλιαζε στα πόδια του, και τον κολλητό του, στην θάλασσα χαρούμενοι! Θα την άφηναν εκεί για ένα λεπτό, θα μπλόκαραν όλο το σύστημα και μετά από αυτό θα τερμάτιζαν παντελώς την λειτουργία του παλ τοπ.

Η ώρα αυτή δεν άργησε!

Μόλις ο Ανδρέας εκνευρίστηκε και χτύπησε με μανία το πληκτρολόγιο, εμφανίστηκε η ευτυχισμένη φωτογραφία του, και τότε τα πάντα έπαψαν να λειτουργούν. Ο Ανδρέας έμεινε να την κοιτάει, στην αρχή με ένταση αλλά καθώς περνούσε η ώρα με νοσταλγία! Κοίταγε μία την φωτογραφία, μία τον σκύλο του, και τότε οι εικόνες στον μυαλό του άλλαξαν με μιας. Άφησε τον κόσμο της οθόνης του και έτρεξε έξω στον πραγματικό κόσμο να παίξει και να χαρεί την ζωή!!

Κων/να Κουτσοδήμου

(Εκπαιδευτικός)

Στον κόσμο της λήθης βαθιά ξεχασμένο στο χρόνο υπήρχε ένα δάσος ξεχωριστό.
Μπορούσες να φτάσεις μόνο με το μυαλό και αν είχες μπόλικη φαντασία..
Τι λέτε; Ξεκινάμε;
Εκεί λοιπόν ζούσε ο Θίαντορ , ένας μικρός δράκος κόκκινος –πορτοκαλής και χαμογελαστούλης ήταν φύλακας και προστάτης του δάσους.
Τα ζωάκια τον αγαπούσανε πολύ και όποτε ήθελαν να τον πειράξουν πήγαιναν και του τραβούσανε τα αυτιά .Ο Θίαντορ τότε τους έβαζε στη μουσούδα του και τους πετούσε ψηλά , τα γέλια ακουγόταν μέχρι τα βουνά των λουλουδιών.
Έτσι περνούσαν οι ώρες στο δάσος ώσπου μια μέρα καθώς έπινε την πορτοκαλάδα του ο Θίαντορ ένας σκίουρος τον φώναξε να πάει γρήγορα στη λίμνη.
-Θίαντορ έλα γρήγορα !!
– Τι συμβαίνει μικρέ σκίουρε;
-Ένα κορίτσι εμφανίστηκε στην λίμνη κανείς δεν το έχει ξανά δει έχει σώμα ανθρώπου και ουρά ψαριού.
-Μα τι είναι αυτά που λες ; Έρχομαι αμέσως , ανασήκωσε τα φτερά του και στο λεπτό ήτανε στη λίμνη.
Πράγματι μέσα στη λίμνη βρισκόταν ένα πανέμορφο κορίτσι με ουρά ψαριού. Κανείς δεν ήξερε τι ήτανε , καλέσανε την σοφή κουκουβάγια και εκείνη τους είπε ότι είναι γοργόνα .
-Δεν θα πρέπει να βρίσκεται στη λίμνη είναι γεννημένη μόνο για το αλμυρό νερό δεν θα ζήσει για πολύ εδώ. Όλοι αναστατωθήκανε στο δάσος.
-Μα πως βρέθηκε εδώ ρωτήσανε δυο πεταλούδες ; Πρέπει να την πάμε πίσω ξανά φώναζαν οι παπαγάλοι και πετούσανε σαν τρελοί πάνω από το κεφάλι της. –
-ΚΑΝΤΕ ΟΛΟΙ ΗΣΥΧΙΑ !! Είπε ο Θίαντορ πως σε λένε ; πως βρέθηκες εδώ ;
Το κορίτσι σήκωσε διστακτικά το βλέμμα του και με τρεμάμενη φωνή απάντησε..
-Το όνομα μου είναι Ασίρα είναι πολύ παράξενο πως βρέθηκα εδώ , ακολουθούσα ένα κοπάδι από σαλάχια όταν ξαφνικά κάποιος με τράβηξε και με έφερε εδώ . Λέει αλήθεια η κουκουβάγια δεν θα ζήσω για πολύ στη λίμνη πρέπει να γυρίσω πίσω.
-Μην ανησυχείς θα βρούμε τρόπο είπε ο Θίαντορ και έφυγε σκεπτικός.
Την επόμενη μέρα η μικρή γοργόνα ένιωθε πιο καλά ήτανε χαρούμενη μάθαινε για το δάσος , τα ζωάκια τις φέρνανε φρούτα για φαγητό δεν είχε ξανά δοκιμάσει μούρα και βερίκοκα .
Εκείνη τους έλεγε ιστορίες από τον βυθό ο Θίαντορ είχε ενθουσιαστεί..
Τα βράδια , τους τραγουδούσε κάτω από το φεγγάρι όλοι την είχαν αγαπήσει και είχανε ξεχάσει πως έπρεπε να γυρίσει πίσω.
Όλοι εκτός από τον Θίαντορ , ο μικρός δράκος δεν ήθελε να χάσει την αγαπημένη του φίλη.. είχε πια συναισθήματα για αυτή .Το μόνο που ήθελε ήταν να μείνει κοντά της για πάντα . Έτσι οι μέρες περνούσαν , ώσπου ένα βράδυ η Ασίρα δεν μπορούσε να τραγουδήσει , ήτανε αδύναμη και χλωμή .
Ο Θίαντορ στεκόταν δίπλα της ,κοιτώντας την. Ήξερε πως κάθε λεπτό που περνούσε της έκλεβε λίγο λίγο από την ζωή της .
Η καρδιά του ήταν βαριά – δεν ήθελε να την χάσει είχε γίνει η καλύτερη του φίλη, το φως μέσα στο δάσος.
Όμως η αγάπη του για εκείνον ήταν αληθινή και η αληθινή αγάπη δεν κρατά , αφήνει ελεύθερο..
-Ασίρα.. της είπε ψιθυριστά σε αγαπώ τόσο πολύ μα πρέπει να σε αφήσω ..να γυρίσεις εκεί που ανήκεις..στη θάλασσα..
Δάκρυα κύλησαν στα μάτια του και τη καρδιά του σπάραζε. Ήξερε πως δεν θα την ξανά έβλεπε, αλλά του ήταν αρκετό πως εκείνη θα ζούσε και θα χαμογελούσε ξανά στα μέρη της. Θα υπήρχε μακριά του δεν έχει νόημα να πεθάνει και να μην υπάρχει θα ζήσεις Ασίρα.
Τότε ο μικρούλης δράκος φώναξε την κουκουβάγια , η κουκουβάγια κατάλαβε και μαζί της έφερε το βιβλίο Γνώσης εκεί μέσα έλεγε τον τρόπο που η Ασίρα θα γυρνούσε στη θάλασσα. Μόλις η κουκουβάγια άνοιξε το βιβλίο εκείνο ρώτησε τι θέλουν να μάθουν . Ο Θίαντορ του είπε πως η φίλη τους είναι γοργόνα και για να ζήσει πρέπει να γυρίσει στο βυθό.

Μονομιάς τα γράμματα φωτίστηκαν και το βιβλίο μίλησε..
-ΟΤΑΝ ΜΙΑ ΓΟΡΓΟΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΜΥΡΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ, ΜΟΝΟ ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΘΑΡΡΟΣ ΚΑΙ Η ΑΓΝΗ ΑΓΑΠΗ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΗΝ ΟΔΗΓΗΣΟΥΝ ΠΙΣΩ. Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΕΙ ΑΝ ΘΑ ΧΑΣΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΦΙΛΙΑ ΤΟΥ Ή ΑΝ ΘΑ ΤΗΝ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΝΑ ΣΒΗΣΕΙ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥ.
Το βιβλίο έκλεισε ο Θίαντορ αναφώνησε Ασίρα η αγάπη μου και η φιλία μου είναι αγνή σε αφήνω ελεύθερη για πάντα στο βυθό να ζήσεις..
Μια λάμψη έλουσε την μικρή γοργόνα και τότε ξανά ζωήρεψε τα μάτια της άνοιξαν και με ένα γλυκό φιλί αποχαιρέτησε τον Θίαντορ σε ευχαριστώ για όλα θα είσαι για πάντα μέσα στην καρδιά μου όλοι είστε ξεχωριστοί σε αυτό το δάσος με φροντίσατε μα εσύ καλέ μου φίλε έκανες το πιο σπουδαίο άφησες στην άκρη τον εγωισμό σου και κατάλαβες που πραγματικά ανήκω .. Δεν θα σας ξεχάσω είπε και βούτηξε μέσα στο νερό από τότε κανείς ξανά δεν είδε την μικρή γοργόνα. Υπήρχε μια θλίψη στο δάσος μα όλοι ξέρανε ότι η Ασίρα έζησε και αυτό τους έκανε να είναι ευτυχισμένοι.

Ο Θίαντορ στεκόταν στην άκρη της λίμνης καμιά φορά και περίμενε..
-Τι περιμένεις τον ρώτησε η κουκουβάγια;
-Κάποιο μήνυμα από την φίλη μου ένα ήχο ένα κοχύλι ίσως βρει τρόπο να μου στείλει είπε ότι δεν θα με ξεχάσει..
-Η κουκουβάγια του είπε τότε να θυμάσαι μικρέ μου δράκε η αγάπη δεν χάνεται ..απλώς αλλάζει μορφή..
Εσύ δεν την έχεις τώρα κοντά σου έχεις όμως όλες τις όμορφες στιγμές να θυμάσαι δεν χάνεται η αγάπη..
Το δάσος ξεμάκρυνε ξανά μέσα στη λήθη έτσι λοιπόν μικροί μου φίλοι να θυμάστε πως η ιστορία αυτή θέλει να μας θυμίζει πως η αληθινή αγάπη δεν περιορίζεται .Μπορεί να μην βαδίζουν στο ίδιο μονοπάτι όμως στην καρδιά τους είναι για πάντα μαζί όλες οι στιγμές τους. Η αγνή αγάπη δεν χάνεται απλώς αλλάζει μορφή , σαν το νερό που γίνεται σύννεφο και έπειτα βροχή και πάντα επιστρέφει στη θάλασσα.

Ευαγγελία Βούζα

Γράφει η Δανάη Ρετέλα

Η λήξη της σχολικής χρονιάς είναι προ των πυλών.

Μαζί με τα ανάμεικτα συναισθήματα που κυριεύουν μικρούς και μεγάλους, αρχίζουν και οι σκέψεις για το τι δώρο θα πάρουμε στη δασκάλα μας.

Εδώ σου έχω μαζέψει διάφορες ιδέες που έχω εφαρμόσει κι άλλες που θα ήθελα να κάνω.

1. Κάτι χειροποίητο

Μια ζωγραφιά, ένα κολάζ, ένα ποίημα, ένα γράμμα είναι διαχρονικά πολύ καλή ιδέα

Με αυτόν τον τρόπο το παιδί εκφράζει τα συναισθήματα του προς τη δασκάλα του, φτιάχνει κάτι με αγάπη για εκείνη, θυμάται κάποιες στιγμές που έζησαν μαζί, αλλά κυρίως το συναίσθημα που επικρατεί μέσα του για εκείνη.

Από την άλλη πλευρά είναι για τη δασκάλα πολύ σημαντικό να λαμβάνει κάτι με αγάπη, καθώς η σύνδεση που υπάρχει μεταξύ τους είναι πολύτιμη.

Μπορείτε να το εμπλουτίσετε φτιάχνοντας ένα μικρό βιβλιαράκι μέσα στο οποίο θα υπάρχουν ζωγραφιές, κάποιες λέξεις ή συναισθήματα που νιώθει το παιδί για τη δασκάλα ή κάποιες στιγμές που έχουν μείνει στη μνήμη του παιδιού ανεξίτηλες.

Τέλος μια κυριολεκτικά γλυκιά ιδέα είναι να φτιάξετε μαζί με το παιδί μπισκότα και να τα βάλετε σε ένα όμορφο κουτί συνοδευόμενα με μία ιδιόχειρη κάρτα.

2. Κάτι να διαβάσει

Ένα βιβλίο είναι πάντα μία πολύ καλή επιλογή για δώρο.

Υπάρχουν εξαιρετικά βιβλία παιδικής και εφηβικής λογοτεχνίας που αφορούν τη δασκάλα, τα οποία είναι συγκινητικά και περιλαμβάνουν όλα όσα θέλουμε να πούμε σε αυτόν τον άνθρωπο.

Επίσης αν ξέρουμε τις προτιμήσεις της σε σχέση με κάποιο είδος λογοτεχνίας ή με κάποιον συγγραφέα μπορούμε να βρούμε μία συλλεκτική έκδοση σε κάποιο παλαιοπωλείο ή μία πιο σύγχρονη δερματόδετη έκδοση.

3. Κάτι να θυμάται

Υπάρχουν στην αγορά πολλά και διαφορετικά αναμνηστικά είδη για το γραφείο, γραφική ύλη, κορνίζες, μπρελόκ που αφορούν τους δασκάλους.

Μπορείτε να τα κάνετε και προσωποποιημένα.

Σε συνδυασμό με το προηγούμενο μπορείτε μαζί να φτιάξετε ένα γυάλινο μπουκάλι αναμνήσεων βάζοντας μέσα μικρά χαρτάκια με διάφορες αναμνήσεις του παιδιού με τη δασκάλα.

Ή να ζωγραφίσετε ένα γλαστράκι επιλέγοντας το αγαπημένο της φυτό ή ακόμη και μία κούπα με ένα εμπνευσμένο απόφθεγμα.

4. Κάτι να μυρίζει

Όπως γνωρίζουμε οι μυρωδιές είναι άμεσα συνδεδεμένες με τις αναμνήσεις μας και είναι μία πολύ ωραία επιλογή η προσφορά ενός αρώματος για εκείνη ή για το σπίτι της.

Ή η προσφορά κεριών που προκαλούν αυτή τη ζεστασιά και την οικειότητα, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τη σχέση μαθητή και δασκάλου.

5. Κάτι για την αυτοφροντίδα της

Περιποίηση όπως ακριβώς φρόντισε το παιδάκι μας καθ’όλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς.

Είναι τώρα η σειρά μας να προσφέρουμε κάτι που θα την κάνει να νιώσει μοναδική.

Μια όμορφη ιδέα δώρου είναι ένα σετ με αφρόλουτρο, σαμπουάν και κρέμα σώματος ή αντηλιακών και κρεμών μετά την έκθεση στον ήλιο.

Υπάρχουν πολλά προϊόντα με βιολογικά συστατικά ή vegan, χειροποίητα ή παραδοσιακά.

6. Κάτι να γευτεί

Ως Έλληνες έχοντας αγάπη προς το φαγητό και τη σύνδεση με αυτό, ένα όμορφο δώρο είναι επίσης ένα καλάθι με τοπικά προϊόντα.

(βότανα, τυριά, μέλι, γλυκά του κουταλιού, λάδι, κρασί..)

7. Κάτι χρήσιμο

Ένας δάσκαλος έχει πάντα ανάγκη από σημειωματάρια, planners, γραφική ύλη.

Μια πρακτική ιδέα είναι η αγορά τέτοιων ειδών για την επόμενη χρόνια.

Μπορείτε να το κάνετε και προσωποποιημένο αναφέροντας το όνομα της δασκάλας ή και του παιδιού σας με χάραξη ή εκτύπωση.

8. Κάτι καλαίσθητο

Στα πωλητήρια μουσείων θα βρεις μεγάλη γκάμα προϊόντων που χαρακτηρίζονται από ποιότητα, μοναδικότητα και ομορφιά. Είναι ένα κατάλληλο δώρο για αυτούς που αγαπούν τον πολιτισμό, αλλά και τα πρωτότυπα δώρα.

9. Κάτι να επιλέξει εκείνη 

Μια δωροκάρτα. Ένα λιγότερο προσωπικό και περισσότερο πρακτικό δώρο από μεγάλα καταστήματα ή πολυκαταστήματα, καθώς μπορεί να το χρησιμοποιήσει σε όλο το εύρος των καταστημάτων χωρίς να την περιορίζει.

Σε αυτό το πλαίσιο αλλά πιο στοχευμένο στην αυτοφροντίδα και την ξεκούραση: δωροκάρτα σε ένα spa να χαλαρώσει και να αποφορτιστεί από την πίεση της χρονιάς.

Τέλος μια επιταγή για ένα μάθημα ζωγραφικής/μαγειρικής/κεραμικής, γενικότερα εμπειρίας.

Όπως βλέπουμε ένα δώρο δεν πρέπει να έχει πάντα οικονομικό κόστος. Σημαντικό είναι να υπάρχει σε αυτό σκέψη, αγάπη και ευγνωμοσύνη για τον άνθρωπο που φρόντισε και αγάπησε τα παιδιά μας.

Επίσης είναι απαραίτητο σε όλη αυτήν τη διαδικασία να συμμετέχει το παιδί ενεργά, να επιλέξει εκείνο το δώρο που θα ήθελε για τη δασκάλα του.

Είναι μια καλή ευκαιρία αφενός να δει με βιωματικό τρόπο ότι δώρο δεν είναι μόνο κάτι για το οποίο πληρώνουμε, αλλά και κάτι το οποίο δημιουργούμε.

Ότι πολλές φορές η συναισθηματική αξία και η σκέψη πίσω από κάτι είναι πολύ πιο σημαντικές από τη χρηματική αξία.

Αφετέρου ότι είναι πολύ όμορφο να εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας, να λέμε ευχαριστώ και να φροντίζουμε τους ανθρώπους μας και με αυτόν τον τρόπο.

Έχεις κάνει κάτι από ολα αυτά;

Αν έχεις κι άλλες ιδέες, μοιράσου τες μαζί μας, για να βοηθήσουμε η μία την άλλη.

(ΥΓ. Σου παραθέτω συνοπτικά δωράκια που έχω κάνει ως μαμά και λάβει ως δασκάλα. Καδράκια, ζωγραφιές, χειροποίητες κάρτες, δωροκάρτα σε μουσείο, αντικείμενα από μουσείο, βιβλία, ζωγραφισμένες προσωποποιημένες πέτρες, δωροκάρτα σε σπα, χειροποίητα και προσωποποιημένα κοσμήματα, καλοκαιρινά είδη για την προσωπική φροντίδα, κεριά.)

Ο καθηγητής Miguel Salas σπούδασε Ισπανική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της La Coruña. Ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό του στη διδασκαλία των Ισπανικών ως ξένης γλώσσας και το διδακτορικό του στην Ισπανική Λογοτεχνία, τη Θεωρία της Λογοτεχνίας και τη Συγκριτική Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο του Valladolid. Το 2019 άρχισε να διδάσκει Επαγγελματικές Δεξιότητες και Τεχνικές Γραπτής Επικοινωνίας στο Πανεπιστήμιο Pontificia του Comillas.

🖋 Γράφει η Δέσποινα Σουγιούλ 

Λίγο πριν το νέο επεισόδιο ammoscast ΕΚΠΟΜΠΕΣ ΣΕ ΖΗΤΗΣΗ: Μη μου λες πώς να φαίνομαι – Στερεότυπα στο μικροσκόπιο, η Δέσποινα Σουγιούλ γράφει στο blog της ΑΜΜΟΥ

Λόγος βιωματικός, λόγος ανθρώπινος και εξομολογητικός με φέρνει εδώ και θέλω να σας γράψω. Τσέπες γεμάτες λέξεις που αυτή τη φορά θα μπουν στα άσπρα μου χαρτιά για να σας μιλήσουν για τα στερεότυπα, τα στερεότυπα του φύλου και της εμφάνισης.

Ένα αγοράκι με ροζ πουκάμισο. Ένα κοριτσάκι με πολύ κοντά μαλλιά και πολλά παιδιά που δεν παίζουν με τα «σωστά παιχνίδια».

Ποιον ενοχλούν τελικά;

Μεγάλωσα σε μια εποχή που οι άντρες δεν έκλαιγαν και δε φορούσαν ροζ. Οι γυναίκες έπρεπε να είναι κοκέτες. Δε χρειαζόταν να είναι πολύ έξυπνες, αλλά χρειαζόταν να είναι φρόνιμες, υπάκουες και σίγουρα να μην είναι φωνακλούδες.

«Αυτό ήταν το σωστό»…κι αυτή ήταν μια φράση που ο καθένας μπορούσε να νοηματοδοτήσει όπως είχε μάθει.

Στο σχολείο το πιο σκληρό στερεότυπο ήταν το κουτί που σε έβαζαν οι άλλοι. Αν ήσουν αγόρι και ήθελες να παίξεις με «κουζινικά» τότε ήσουν «κορίτσι».

Αν ήσουν κορίτσι και δεν σε ενδιέφεραν καθόλου οι κούκλες ή οι ροζ κορδέλες στα μαλλιά τότε στα μάτια όλων πια ήσουν ένα «αγοροκόριτσο» κι αυτό δεν ήταν καθόλου κομπλιμέντο.

Έτσι μεγάλωσα και μαζί μου μεγάλωσαν και τόσοι άλλοι άνθρωποι. Αυτή ήταν η λογική του «πρέπει» της εποχής μου.

Φράσεις όπως:

«Δεν κάνουν έτσι τα κορίτσια» ή «αυτές είναι αντρικές δουλειές» με συνόδευαν καθημερινά.

Η εμφάνιση των αγοριών και των κοριτσιών ποτέ δεν ήταν δική τους υπόθεση, πάντα ήταν υπόθεση της ματιάς των άλλων. Ήταν υπόθεση του κόσμου. Αν έβγαινες έξω «όπως είσαι» πάντα υπήρχε κάποιος που με μεγάλη ευκολία θα σε έκρινε και ήταν έτοιμος να σου πει τι δεν έκανες σωστά.

Πάει πολύς καιρός που σε μια παιδική χαρά είδα ένα αγοράκι να φοράει ένα πολύχρωμο κολιέ στο λαιμό του και το ίδιο πολύχρωμα βραχιόλια στα χέρια του. Τα είχε φτιάξει μόνος του και ήταν τόσο περήφανος γι’ αυτό. Έτρεχε δεξιά κι αριστερά, γελώντας, σκαρφαλώνοντας στα δέντρα, στις τσουλήθρες…με όλα αυτά κρεμασμένα πάνω του. Παραδίπλα στεκόταν η μαμά του, το ίδιο χαρούμενη και γελαστή, ήρεμη, δίχως να επεμβαίνει. Οι γύρω γονείς κοιτούσαν τον πιτσιρικά σα να κουβαλάει πάνω του μια απειλή. Μια απειλή όχι για τους ίδιους ή τα παιδιά τους, αλλά για τον κόσμο που έχουν φτιάξει. Αυτό μου μοιάζει ακόμα χειρότερο!

Και τελικά τα στερεότυπα δεν είναι απλώς κοινωνικές συμβάσεις. Είναι οι φόβοι μας ντυμένοι με την ισχυρή ταυτότητα  της συνήθειας. Είναι η έμφυτη τάση μας να τα δημιουργούμε, είναι η ανασφάλεια, η ενοχή που μας έμαθαν να κουβαλάμε στους ώμους μας από τότε που ήμασταν παιδιά μέχρι σήμερα που είμαστε ενήλικες, ενήλικες που πια δε μπορούν να βάλουν τα παιδιά τους στα παλιά καλούπια.

Μα να σας πω κάτι; Ίσως αυτή η γενιά των παιδιών μας σήμερα να καταφέρει να μας δείξει το δρόμο. Αυτή η γενιά που δεν θέλει να είναι ούτε πριγκίπισσες, ούτε υπερήρωες ατρόμητοι. Αυτή η γενιά που θέλει να είναι ο εαυτός της, θέλει να είναι κάτι δικό της, κάτι ελεύθερο, κάτι που θα έχει επιλέξει η ίδια.

Τα στερεότυπα πέφτουν πιο εύκολα όταν μπορείς να τα κοιτάξεις με ειλικρίνεια. Όταν αποδέχεσαι ότι μπορεί ο καθένας μας να είναι λίγο από όλα και έχει το δικαίωμα να είναι και άντρας και γυναίκα…και δυνατός και ευάλωτος…όμορφος αλλά και εξεζητημένος.

Ίσως λοιπόν το θέμα να μην είναι τόσο θέμα εμφάνισης και επιλογής φύλου. Ίσως να είναι κυρίως θέμα φόβου. Του φόβου για το διαφορετικό που μπορεί να τύχει να το δούμε και στον ίδιο μας τον καθρέφτη κάποια μέρα.

Το νέο επεισόδιο ΕΚΠΟΜΠΕΣ ΣΕ ΖΗΤΗΣΗ: Μη μου λες πώς να φαίνομαι – Στερεότυπα στο μικροσκόπιο, θα είναι διαθέσιμο στο κανάλι ammoscast στο Spotify και στο ammoskids.gr την Παρασκευή 30/05.