Μια μέρα θέλησα να κρατήσω τη Σελήνη αγκαλιά,
ξεκίνησα ρωτώντας τους αιθέρες πως μοιάζει πως είναι να της μιλάς,

Είπαν πως η φωνής της κυλάει βελούδινα, απαλά,
όπως απλώνεται στον κόσμο από μακριά
πως δεν σου λέει ψέματα γιατί έχει ακούσει πολλά
Και πως ευχές τις κρατούνε συντροφιά
Η λαμψη της φαντάζει κρύα και χλομή
γι’ αυτό και θέλει να είναι κοντά στη Γη.
Λέει πως εμείς εχουμε ζέστη όμως και κάτι βαρύ
σαν μας κοιτάει χορεύει με όλους μαζί.
Έχει ένα μυστικό πουουουοουου…..

Έφυγε ο αγέρας ξαφνικά και μέχρι να τον προφτάσω
δεν υπήρχε πια.

με μιας έφτιαξα βαλίτσα πήρα και δυο σερβίτσια
Βρέθηκα σε ένα βουνό, πήρα το μονοπάτι από εδώ

Πέρασαν μέρες και νύχτες σε ταξίδι μακρινό
και κάθε φορά έλεγα «θα σε χορέψω εγώ»

την τρίτη μέρα που χιόνι πατούσα
συνάντησα ένα σύννεφο που λαχταρούσα
να ρωτήσω πως είναι και πως μοιάζει
Η Στρογγυλή Σελήνη όταν σε αγκαλιάζει

Η Κυρία της νύχτας είναι όμορφη πολύ,
τη νύχτα φοράει τα καλά της και τη μέρα τα κρυφά της
της αρέσει η κουβέντα και στα τραγούδια στήνει γλέντια
¨Όταν φουσκώνει όμως και γεμίζει ψάχνει να βρει….

Βράχηκε έτσι ξαφνικά και βρόνταξε από αναφιλητά
μέχρι να συνέλθει είχε εξαϋλωθεί
άκαρπη και η προσπάθεια αυτή.

Την επομένη συνέχισα να ανεβαίνω για να τη βρω
πέρασα από βράχους και παγετό
της μιλούσα τρυφερά «ό,τι ζητάς θα στο φέρω εγώ, μια αγκαλιά μόνο σου ζητώ»

Καθώς έφτανα, μια ξένη φιγούρα ήτανε ήδη εκεί

– Ποιος είσαι εσύ που στέκεσαι στη κορυφή;
– Γειά σου, με λένε Άρη και θέλω να δω το φεγγάρι
– Γειά σου Άρη, με λένε Ζωή μια αγκαλιά γυρεύω στη Σελήνη να με βρει
– Έλα κάτσε εδώ, αφού έχουμε κοινό σκοπό
θα βρούμε μαζί τον ασημένιο θησαυρό.

-Πως έφτασες εδώ; Με αερόστατο ή ποδοβολητό;
– Η αλήθεια είναι πως ήρθα με το μυαλό
Μου μπήκε η ιδέα και κυνήγησα τον προορισμό,
τυπικά ήρθα από τον ουρανό, έχω έναν φίλο τον αετό Σεβαστιανό
Κάναμε τη συμφωνία να με αφήσει εδώ πριν φύγει για ταξίδι μακρινό.
Πάνε μέρες που περιμένω με υπομονή,
είσαι η πρώτη που ήρθε να με βρει.

Ο Άρης ήταν αεροπεταφορέας,
έβαφε σημεία του ουρανού,
έραβε και σύννεφα που και που
αστρονόμος στην κυκλοφορία των αστεριών
να μην τρακάρουν στο κενό.

-Μήπως φάνηκε καθόλου η φεγγοβολούσα της χάρη;
θαρρώ πως με ξεγελάει το Φεγγάρι
– Ο Σεβαστιανός μου είπε να περιμένω
όσο χρόνο και εάν πάρει , να επιμένω.
Η πίστη είναι επιλογή και της αρέσουν λένε οι τολμηροί.
Παραμύθια και ύμνοι έχουν ήδη ειπωθεί
πως καρτερεί να βρει καρδιές με φως στη ψυχή.

Έτσι αποκοιμήθηκα σε ένα κορμό με τον Άρη για φρουρό.

Μια μέρα θυμήθηκα να τον ρωτήσω αυτό που είχε πει
– Άρη, πως είναι μια καρδιά με φως στη ψυχή;
– Ζωή αυτή την απάντηση την έχουν ίσως οι πιο σοφοί
όμως πιστεύω πως είναι η αγάπη που ακτινολοβεί
πως δεν είναι μια πράξη μια λέξη ή μια σιωπή.
το φως είναι όταν η καρδιά σου δημιουργεί.

– Μα η Σελήνη έχει φως η καρδιά της τι δημιουργεί;

– όλες τις περιπέτειες μου είχαμε μέχρι να βρεθούμε εδώ,
Όλες εκείνες τις καλές πράξεις που είχαμε για οδηγό,
το ρίσκο που πήραμε για το ταξίδι αυτό
τη καλημέρα που ευχόμαστε σε κάθε περαστικό
την ευγένεια που σκορπίζουμε σαν καρπό
όλες αυτές τις στιγμές για να σ’ αγαπώ.

– Άρη μου αγαπημένε, και εγώ σε αγαπώ
και ας περιμένουμε για πάντα εδώ.
Με σενανε κοντά μου θα είσαι η μοναδική αγκαλιά μου

και τότε λούστηκε ο ουρανός με φως
τα άστρα υποχώρησαν και βγήκε η Σελήνη
γεμάτη και στρογγυλή
τους αγκάλιασε με ασημένιες κορδέλες και τους ταξίδεψε στα σύννεφα και τους αιθέρες.

Φρειδερίκη Φίλη